Mijn trip naar Bali was de mooiste reis die ik tot nu toe gemaakt heb. Mooi dankzij de vriendelijke mensen, de mystieke cultuur, de geuren van wierook, het lekkere eten, de tempels, de overweldigende natuur en het gevoel hier helemaal op mijn gemak te zijn. Op die ene keer na dan, toen er een rat op mijn hoofd sprong… Graag wil ik met jullie zo nu en dan een stukje van mijn Bali delen. Te beginnen met hippieoord Ubud.
Het eerste wat me opviel in Bali waren de geuren. Wierook, etensluchten, vochtig water op hete stenen… Daarna kwam de warmte. Op Bali is het altijd warm. Ideaal, want in mijn koffer hoefde ik alleen maar zomerjurkjes, shirts en korte broeken te gooien. Vanaf toen kwam er elk moment een verrassing bij. We reden in een taxi richting Ubud, de plaats waar we zes dagen zouden verblijven. Het was een boeiende rit. Is dat een rijstveld? Loopt er een aap op de weg? Hoeveel mensen zitten er nou op die brommer? Vijf?! En bij het wakker worden na aankomst in het donker: wauw, wat groen! Zie je die bomen? En die bloemen? Hoor je de vogels? Bali is echt een feest voor de zintuigen.
In Ubud zijn we zes hele dagen geweest. En het hadden er nog wel meer mogen zijn. Het drukke, maar toch laidback centrum, is super gezellig. Er zijn veel winkels, barretjes en restaurants. Ubud staat bekend als kunststad en er worden veel producten van hout gemaakt. Die worden verkocht in het centrum, maar je kunt buiten het centrum ook bekijken hoe alles gemaakt wordt. Dat is erg leuk, want je ziet hoe mensen in hutten langs de kant van de weg zitten en de mooiste dingen maken.
Om het centrum te bereiken via ons appartement (Swasti Eco Cottage) moesten we door een apenbos vol lianen, stromende beekjes en natuurlijk apen. Heel gaaf. We kwamen er al snel achter dat je de verkoopsters met bananen (‘banana for monkey?’) beter kunt negeren, want eenmaal een banaan in de hand, ben je een gewillig slachtoffer voor de brutale apen. Een Amerikaanse toerist kreeg het voor elkaar om vijf agressieve apen op zich te krijgen nadat hij de tros bananen onder zijn shirt verstopt had. De apen wonnen.Maar ook zonder bananen krijg je er soms van langs. Ik werd tot vier keer toe bekogeld met een bananenschil. De dader heb ik nooit betrapt, dus het kan ook mijn vriend zijn geweest.
Wat ik zelf erg gaaf vond, is dat Ubud is omringd door rijstvelden. Deze beginnen al in het stadje zelf. Tijdens een wandeltocht door deze velden, kwamen we een keer bij een biologisch eet- en drinktentje midden in het rijstveld: Sari Organic. We dronken er chai thee, aten kroepoek met guacomole en genoten van een verse papajashake. Het uitzicht op de rijstvelden was bizar mooi. Af en toe hoorden we het geluid van blikjes die rammelden in de wind (vogelverschrikker) of het gesuis van een zeis, door een boer geproduceerd. En de enige voorbijgangers waren locals, enkele toeristen en fietsers.
In de dagen dat we in Swasti Eco Cottage sliepen, heb ik het boek Eten, bidden, beminnen gelezen. Dat speelt zich deels af in Ubud, dus het was heel herkenbaar. De hoofdpersoon in het boek liet zich meeslepen in yoga, meditatie en wellness. Zij was duidelijk niet de enige yogi hier. Ik weet niet hoeveel mensen met dreadlocks en onder hun arm een yogamat ik door de straten van Ubud heb zien lopen. Veel in elk geval. Er zijn dan ook veel yogascholen, ayurvedisch artsen, masseurs en kruidendokters. Ik vond het fascinerend en heb mezelf verwend met een voetreflexbehandeling, een Balinese massage en tientallen gezonde kruidendrankjes. Op de laatste dag heb ik twee uur yogales gehad. Om 7.00 ’s ochtends op een yoga paviljoen staan, omringd door kikkergeluiden en stromend water, met uitzicht op Ganesha en diverse yogi-masters in fotolijstjes was heel bijzonder. Nog steeds denk ik heel vaak terug aan dit moment als ik het nodig heb om weer even zen te worden.
Wat al snel duidelijk wordt als je in Bali bent, is dat Balinezen heel veel offeren: drie keer per dag. Vrouwen maken de mooiste offermandjes van bloemen en bamboe. Samen met wierook en soms wat geld zegenen ze zo de meest uiteenlopende plekken: een kruispunt (in de hoop dat er minder ongelukken gebeuren), de ingang van hun winkel (op meer klandizie) of het toilet (mag je zelf invullen waarom). Het offeren is zo belangrijk dat vrouwen er zo’n 30 procent van de dag mee bezig zijn. Kun je het je voorstellen? Tijdens speciale ceremonies is een klein bakje met bloemen niet genoeg. Dan worden er enorme schalen vol fruit en andere levensmiddelen bij de tempel geofferd. Prachtig om te zien.
Vanuit Ubud hebben we ook een dagtocht naar Tirta Empul gemaakt. Elke Balinees bezoekt minstens eens per jaar deze tempel. In het water van de heilige bron reinigen ze zich door alle 12 fonteinen af te gaan en te bidden. Ook toeristen mogen meedoen. Ik werd zelfs aangemoedigd om het ritueel in zijn geheel te volgen. Heel speciaal om samen met de Balinezen dit te ondergaan. Neem wel badkleding en een sarong mee.
Tirta Empul
Al met al is Ubud een heerlijke plek. Geen strand, maar wel mooie tempels, leuke winkels, eettentjes, natuur en een topsfeer. Ik zou zo weer terugwillen! Tijdens ons verblijf in Ubud sliepen we in Swasti Eco Cottages. Een droomplek met het allerlekkerste eten ever. Meer lezen over deze locatie? Kijk hier.
