Ik heb de laatste weken wat minder vaak geschreven, omdat ik erg druk was met verhuizen. Eerst van het ene huis naar de opslag. Een maand later van opslag naar nieuw huis in een nieuwe stad. (Deventer it is!) Waar we in de tussenliggende maand woonden? Eerst twee weken in een vakantiehuisje in het bos, daarna op Ibiza. En over ons tijdelijke thuis op Ibiza, wil ik het graag hebben in deze postcard. Want wat was het leuk!!!!!!!!

We verbleven in het blauwe huisje op de campo van de Nederlandse Marita. Zij raakte verliefd op Ibiza, kreeg zo’n tien jaar geleden de kans om dit huis te huren en nu maakt ze er al jaren fervent gebruik van. En gelukkig voor ons, verhuurt ze haar prachtige huisje ook zo nu en dan. Ik was meteen verliefd op de knusheid van het huis: Marita heeft het heel kunstzinnig ingericht met veel schilderijtjes, wereldse accessoires, kleurrijke kussens, schapenvachtjes en een open keuken die op een gezellige manier rommelig is. Voor de koudere maanden is er een kleine houtkachel. Verder twee slaapkamers (met enorme klamboe) en een badkamertje met het kleinste bad dat ik ooit heb gezien. Perfect voor ons kindje.

img_4738 img_1426 img_4659 img_0580 img_4657 img_4674

Het huis bestaat uit dikke muren en enorme houten deuren bieden je een weg naar buiten. Daar heb je de beschikking over een schaduwrijk terras. Wij kwamen ’s avonds aan en toen was het heel sprookjesachtig. In de grote peperboom hingen allemaal lantaarntjes en met 1 druk op de knop konden we het lichtsnoer aanzetten, dat om een grote tak kronkelde. Overdag zaten we vaak op het terras om wat te eten of te drinken of gewoon een boekje te lezen. Al gebeurde dat laatste niet zo vaak. Ouders met een peuter begrijpen vast waarom niet ; ) Er was slechts een nadeel: het terras grenst aan de slaapkamer van de buurvrouw van Marita en deze dame is nogal gevoelig voor lawaai. Daarom zijn de huisregels dat kinderen in het weekend niet voor 10.00 uur buiten mogen spelen, anders kan ze niet uitslapen. Wij hielden ons hier zo goed als mogelijk aan, maar toen onze kleine op zondag toch om 9.50 naar buiten glipte, kregen we meteen een boos berichtje. Tja….

img_0592 img_1435 Versie 2

Wat wel leuk was aan de buurvrouw, is dat ze de coolste teckel ooit heeft. Het diertje heet Vito en komt regelmatig even buurten. Ons zoontje en hij werden al snel de beste maatjes. Nog steeds kijkt de kleine me regelmatig sip aan om te vragen: ‘wanneer mag ik weer naar Vito toe?’ Verder lopen er gezellige katten rond (geen last van) en hoor je soms in de verte een ezel balken. We hebben hele zoektochten uitgezet om het diertje te vinden, maar waar hij stond… ik heb geen idee.

img_1125 img_1430

Het huis van Marita ligt tussen Ibiza town en Santa Eulalia in. Dat vind ik persoonlijk niet de mooiste omgeving, want ik houd ontzettend van het noorden van Ibiza. Maar toch was het prima om hier te verblijven. Het was rustig, ’s nachts hoorde je echt niks. Okay, heel soms een verdwaalde beat als de wind verkeerd stond. En als je tien minuten reed, zat je al boven Santa Eulalia of Santa Gertrudis en vanaf daar begon mijn favoriete deel van het eiland al. We hebben dus veel dagtochten gemaakt richting het noorden. Maar wat wel weer heel handig was, was dat de stad zo dichtbij was. Even een drankje doen of even shoppen in Dalt Vila? Geen probleem. En ook de haven voor de veerboot naar Formentera was ineens verrassend dichtbij. Daar hebben we meteen gebruik van gemaakt door een tripje Formentera te doen (verslag volgt).

img_5008

Maar goed, nu ben ik weer terug in Nederland. In mijn nieuwe huis. En dat is ook heel fijn. Het is een fantastisch huis, dus de komende maanden ga ik vooral ook lekker thuis cocoonen en op zoek naar de leukste plekken in Deventer. Maar nieuwe tripjes zullen ongetwijfeld snel weer volgen. Daarvoor ben ik te erg reisverslaafd : )

Update: Helaas verhuurt Marita dit huis niet meer omdat het niet meer in haar bezit is.